Το κοριτσάκι με το κόκκινο παλτό

Ένα μεσημέρι στο τέλος του Φλεβάρη, με λίγα παιδιά στο Ολοήμερο, επιχείρησα να κάνουμε ιστορίες γύρω από μία φωτογραφία που βρήκα στο διαδίκτυο. Είναι η φωτογραφία από μία συγκλονιστική σκηνή από την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ "Η λίστα του Σίντλερ", το κοριτσάκι με το κόκκινο παλτό που περπατά ανάμεσα στους στρατιώτες, χωρίς να το σταματάει κανείς.
Ήθελα μόνο να δω τι σκέφτονται τα παιδιά, βλέποντας μία εικόνα τόσο "έντονη" για μας τους μεγάλους, φορτισμένη με μνήμες και συναισθήματα. 

"Ήταν ένα κοριτσάκι που προχωράει με μεγάλους, πάνε κάπου. Είναι στρατιώτες γιατί φοράνε στολή και καπέλο. Το κοριτσάκι κοιτάζει κάπου και σταματάει. Είναι στο νεκροταφείο γιατί πέθανε η γιαγιά της και πήγε να της αφήσει κεριά. Είχε κόσμο, πήγανε όλοι στα νεκροταφεία για να δούνε τους πεθαμένους πάνω στις εικόνες. Το παιδάκι πήγε με τους γονείς του, αλλά αυτό πήγε πιο μπροστά (από αυτούς) για να δει, πήγε μπροστά γιατί βαρέθηκε να είναι πίσω. Κοιτάει τη γιαγιά της που είναι σε μία εικόνα στο νεκροταφείο. Μετά πήγε να φύγει αλλά σκέφτηκε ότι κάποιος κλέφτης μπορεί να την πάρει χωρίς να τη ρωτήσει και γύρισε και πήγε στους γονείς της."

"Γίνεται πόλεμος και ψάχνουν οι κακοί να σκοτώσουν τους αστυνόμους. Οι αστυνόμοι μιλάνε πού θα βρουν τους κακούς και οι άλλοι τους έδειξαν πού θα τους βρουν. Το παιδάκι ακούει πού θα βρουν οι αστυνόμοι τους κακούς και μετά γυρίζει και τους βλέπει. Το παιδάκι λυπάται γιατί είχε χάσει τους γονείς της από το σπίτι και είναι μόνη της. Γύρισε πίσω να τους δει να τους μιλήσει και είπε : "Πού είναι οι γονείς μας από το σπίτι;" Και το κοριτσάκι είπε ότι έχει ένα χρώμα σπίτι που είναι από μοβ και οι αστυνόμοι ψάχνουν και το βρήκαν (το σπίτι). Και μετά οι αστυνόμοι πήγαν πάλι στον πόλεμο και πήγαν να βάλουν τους κακούς στη φυλακή για πάντα."

'Ήταν ένα κοριτσάκι με κόκκινα ρούχα και ήταν κάτω από το σπίτι της. Βγήκε από το σπίτι της για να πάει να κάνει βόλτα μόνη της. Ήρθαν οι στρατιώτες γιατί χάθηκε και τη ρωτήσανε : "Τι κάνεις κοριτσάκι;" και αυτή είπε ότι "πηγαίνω βόλτα και χάθηκα". Οι στρατιώτες της είπαν :"έλα μαζί μας" και την πήγαν στα βουνά, στο στρατόπεδο. Και έγινε πόλεμος και το κορίτσι φοβότανε και πήγε κάπου να φυλαχτεί. Και οι στρατιώτες μετά πολεμήσανε και μετά πήγανε να τη βρούνε, μετά τη βρήκανε και την πήγανε στο σπίτι της."