Ο μάγκας με το καρπούζι

Η πρώτη συνεργατική δράση στα πλαίσια του Δικτύου "Γλώσσα και Τέχνη : Εικόνες και Ιστορίες" έγινε ανάμεσα στο 1ο και 2ο Νηπιαγωγείο Πέλλας, με την επίβλεψη των νηπιαγωγών Σοφίας Λαφτσίδου και Βασιλικής Νίκα, υπεύθυνες των Ολοήμερων Τμημάτων των δύο νηπιαγωγείων.

Κάθε τμήμα έγραψε τη δική του ιστορία, εμπνευσμένη από το ίδιο έργο τέχνης, του Περικλή Πανταζή "Μάγκας που τρώει καρπούζι".

 Περικλής Πανταζής, Μάγκας που τρώει καρπούζι, αχρονολόγητο

Στα παιδιά του 2ου Νηπιαγωγείου Πέλλας προβλήθηκε το έργο σε βιντεοπροβολέα, παρατηρήσαμε την εικόνα, συζητήσαμε γύρω από αυτήν, μιλήσαμε για τη ζωή και το έργο του Έλληνα ζωγράφου και αποφασίσαμε να γράψουμε μία ιστορία για το παιδί με το καρπούζι. Κατόπιν, σκεφτήκαμε να στείλουμε την ίδια εικόνα στα παιδιά του 1ου Νηπιαγωγείου Πέλλας, με τα οποία επικοινωνήσαμε ζωντανά μέσω διαδικτύου και τους ζητήσαμε να γράψουν κι αυτά μιαν ιστορία για το αγόρι της εικόνας που τους στέλνουμε, χωρίς όμως να ξέρουν τι έχουμε γράψει εμείς. Οι δύο ιστορίες καταγράφηκαν από τις νηπιαγωγούς και πήραν τη μορφή του flip book, το οποίο εικονογράφησαν τα παιδιά των δύο τμημάτων, ζωγραφίζοντας σκηνές μέσα από την πλοκή των ιστοριών τους. Η ιστορία του κάθε τμήματος διαβάστηκε στο άλλο τμήμα και το flip book ταξίδεψε ανάμεσα στα δύο σχολεία και παρέμεινε στη βιβλιοθήκη της κάθε τάξης για 2 εβδομάδες περίπου.

Παρακάτω παρατίθενται οι ιστορίες και το flip book που δημιουργήσαμε.

2ο Νηπιαγωγείο Πέλλας

Ήταν ένα αγόρι, που το λέγαν Νίκο. Πήγαινε βόλτα στον ήλιο και φορούσε ένα καπέλο. Είχε κι ένα καλάθι. Είναι ξυπόλυτος γιατί είναι καλοκαίρι και έχει ζέστη. Δεν φοράει κοντομάνικο και σορτσάκι γιατί δεν έχει άλλα ρούχα, είναι φτωχό παιδί και δεν έχει μαμά.

Ο Νίκος κρατάει μια κιμωλία και ζωγραφίζει στον τοίχο, έχει φτιάξει ένα σπιτάκι και έχει γράψει από κάτω «Νίκος». Πριν, είχε πάρει το καλάθι και είχε πάει στο μαγαζί. Εκεί έκλεψε ένα καρπούζι, το ‘βαλε στο καλάθι και άρχισε να τρέχει. Εκεί που έτρεχε, έπεσε, γι’ αυτό τα ρούχα του είναι λερωμένα. Έβαλε το καπέλο του, να μην τον αναγνωρίσουν.

Έτρεχε και πήγε να κρυφτεί σ’ ένα σπίτι άδειο, που οι άνθρωποι είχαν φύγει. Το σπίτι ήταν κοντά στο καμπαναριό της εκκλησίας. Πήγε στην αυλή του σπιτιού, ακούμπησε στον τοίχο, σταύρωσε τα πόδια του και χαμογελούσε γιατί τους ξέφυγε. Ήταν μάγκας!

Έκοψε το καρπούζι και ένα κομμάτι το ‘φαγε γιατί ζεσταινότανε και ήθελε να δροσιστεί, όπως κάνουν οι άνθρωποι το καλοκαίρι. Μετά πήγε στο χαλασμένο και φτωχό και μικρούτσικο σπίτι του και μετά κοιμήθηκε στο κρεβάτι του, που ήταν σπασμένα τα ξύλα και είχε σχισμένο στρώμα.

1ο Νηπιαγωγείο Πέλλας

Μια φορά ήταν ένα παιδάκι που το λέγαν Αντώνη Καουμπόη. Το παιδάκι ήταν ξυπόλητο γιατί δεν είχε λεφτά να αγοράσει κάλτσες και παπούτσια. 

Πήγε σε ένα μαγαζί να αγοράσει καρπούζι αλλά του το δώσανε δωρεάν γιατί τον είδανε ότι ήταν φτωχός. Βγαίνει από το μαγαζί με το μαχαίρι και το καρπούζι. Άρχισε να κόβει το καρπούζι και να το τρώει ώσπου του έμεινε μία φέτα. 

Ξαφνικά ο κόσμος που τον είδε τρόμαξε γιατί τον είδαν να κρατάει μαχαίρι. Τότε οι άνθρωποι τρέξανε και κρύφτηκαν στα σπίτια τους. Το παιδάκι πήγε γρήγορα να κρυφτεί και αυτός σε έναν τοίχο. Αμέσως έκρυψε το μαχαίρι του στην τσάντα. Έφαγε και το υπόλοιπό καρπούζι γιατί πεινούσε. 

Τελικά αποφάσισε να πουλήσει το μαχαίρι και να βγάλει λεφτά για να αγοράσει κάλτσες και παπούτσια. Αγόρασε ακόμη γάντια και μπουφάν για το χειμώνα. Από τότε άλλαξε η ζωή του και έζησε καλά και μεις καλύτερα.