6η Μαρτίου - Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και εκφοβισμού

Η Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και εκφοβισμού γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Μαρτίου και σε όλα τα σχολεία της χώρας πραγματοποιούνται ενημερωτικές εκδηλώσεις, συζητήσεις και δράσεις σχετικά με το φαινόμενο της σχολικής βίας, με στόχο την ευαισθητοποίηση 

σε θέματα βίας και σχολικού εκφοβισμού, 

σύμφωνα με τις προτάσεις του Υπουργείου Παιδείας : 

"Η ημέρα αυτή αποτελεί μια αφορμή για εκπαιδευτικούς, μαθητές/τριες και γονείς των σχολείων όλης της χώρας να ανταλλάξουν σκέψεις, πληροφορίες και ιδέες και να ενεργοποιηθούν δράσεις ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και εκφοβισμού που εκδηλώνεται μεταξύ και εναντίον των μαθητών/τριών, ώστε να περιοριστούν οι δίαυλοι εκδήλωσης της βίας στη ζωή των ανηλίκων και να αποτραπούν οι αρνητικές συνέπειες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις".

Σε άρθρο του στο διαδίκτυο, ο Θάνος Ασκητής επισημαίνει : "Κάθε μορφή βίας στο σχολείο, είναι σχολικός εκφοβισμός; Όχι. Χρειάζεται να μπορούμε να διαχωρίσουμε την επιθετικότητα και να κατανοήσουμε πως τα παιδιά μπορεί να μαλώσουν στο σχολείο ακόμη και να πιαστούν στα χέρια σε πιο μικρές ηλικίες. Δεν σημαίνει λοιπόν οτι η οποιαδήποτε μορφή επιθετικότητας ή βίας υπόκειται στη σχολική βία. Σε αυτές τις ηλικίες είναι φυσιολογικό να τσακωθούν, να διαφωνήσουν, να ανταλλάξουν λόγια - μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά. Όλο αυτό γίνεται μέσα από την προσπάθεια να «βρουν» τη θέση τους, το που ανήκουν, να διαπραγματευτούν τα όριά τους, να δουν πιο απλά μέχρι που τα παίρνει. Μέσα από αυτή τη «μάχη», μαθαίνουν να συγκρούονται, να διεκδικούν, να παίρνουν πρωτοβουλίες, να έχουν άποψη και γνώμη, εξασκούνται σε τρόπους έκφρασης και συμπεριφοράς που τελικά θα υιοθετήσουν καθώς θα τους φέρνουν πιο επιθυμητά αποτελέσματα.Η διαφορά λοιπόν είναι ότι άλλο σημαίνει να βρω τη θέση μου και το που ανήκω, διεκδικώντας ακόμα και μέσα από τη σύγκρουση, και άλλο να χρησιμοποιήσω τη δύναμη και την σωματική υπεροχή για να επιβληθώ μέσα

από τη βία και τον φόβο"

https://www.askitis.gr/psychichealth/view/panellinia_imera_kata_tis_scholikis_vias_kai_toi_ekphovismoi). Μέσα δηλαδή από τον αυτοπροσδιορισμό τους και την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης, να μάθουν τα παιδιά να συζητούν, να σέβονται και να κατανοούν τα αισθήματα 

και τις απόψεις των άλλων. 

Και αυτό κάνουμε στην τάξη μας.

Είδαμε στον βιντεοπροβολέα τα εξής εκπαιδευτικά βίντεο:

(Το βιντεάκι αυτό οπτικοποιεί το βιβλίο "Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουν" της Ελίζαμπεθ Βέρντικ, εκδ.Μεταίχμιο, που πολλές φορές έχουμε διαβάσει στην τάξη μας).

                                         

Στην παρεούλα μας περιμένουν δυο καρδιές. Στη μία γράφουμε λέξεις και εκφράσεις που μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα, λέξεις ευγενικές.

 Αρωματίζουμε την καρδιά - μας κάνει χαρούμενους.

Στη άλλη καρδιά γράφουμε λέξεις και εκφράσεις που δεν μας αρέσουν να τις ακούμε, λέξεις σκληρές και αγενείς. Τσαλακώνουμε την καρδιά με τις "κακές" λέξεις - 

δεν μας αρέσουν.

Έτσι γίνεται η καρδιά μας όταν τις ακούμε : 

σαν τσαλακωμένη. 

Και δεν ισιώνει ποτέ, δεν γίνεται όμορφη, 

σαν την καρδιά δίπλα.

Ποια καρδιά μας αρέσει περισσότερο;

Τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνουμε;

Μετά από συζήτηση, αποφασίσαμε : 

πρέπει να σκέφτομαι προτού μιλήσω - 

γιατί οι λέξεις μπορούν να πληγώσουν.

Στη συνέχεια, δημιουργήσαμε ομαδική εργασία - αφίσα με τίτλο "Σκέφτομαι προτού μιλήσω" και στο κέντρο της καρδιάς, τα παιδιά έγραψαν με λίγα λόγια αυτά 

που πρέπει να θυμόμαστε:

"Τα λόγια μου προσέχω

γιατί φίλο μου σε έχω!"